her bir şey

"bu yükü taşıyabilirsin" diyor içimdeki ses,

o zaman açıyorum penceremi

girsin güneş

ve koku

açıyorum açmasına da

sonra karabulutlar beni bekliyormuşcasına

seyirtiveriyor ....kara kargalara inat

daha da üzerime yığılıyor şehir

birbirinin aynı binalar

her bir şey...

.

vazo olarak kullandığım

turkuaz renkli büyük bardak yok artık...kırıldı...

hani şu içine karaburun nergislerini koyduğum

uç koku...

.

bu gün güneş doğmadı..

doğmayınca, sanki tutulan yerlerim, tutunamayan yerlerim sızlıyor

bir kavgadır sürüp gidiyor içerimde,

kazananı belli olmayan...

.

kitabımı açtığımda, ayraç olarak kullanıldığı belli olan bir tanıtım çıkıveriyor karşıma

sırasıydı sanki...

"izmir sanat'ın" resim sergilerini haber veriyor

"pelit" miş adı

"mayıs" mış son günü

kaçırmışım...

önümde akıp giderken hayat kaçırmışım...

bu kadar zor muydu...

her bir şey...

.

doğ güneş...

uç koku..

ve herbirşey...

.

ben hala

çöl rüzgarlarının estigi, güneşin saklandığı şehirdeyim...